سمت کلاینت (فرانت اند) در مقابل سمت سرور (بک اند)، تفاوت در چیست؟
توسعه سمت کلاینت و سمت سرور دو مفهوم مهم در توسعه نرم افزار و وب هستند. این نوع توسعه‌‌ها تفاوت‌‌های زیادی از جمله اهداف و زبان‌‌های برنامه نویسی دارند. اگر در حوزه توسعه نرم افزار یا برنامه نویسی کار می‌کنید، درک توسعه سمت سرویس گیرنده و سمت سرور برای کمک به طراحی وب سایت ها یا برنامه‌‌های موثرتر بسیار مهم است. در این مقاله، توسعه سمت کلاینت و سمت سرور را تعریف کرده و تفاوت‌‌های کلیدی بین آنها را بررسی می‌کنیم.
توسعه سمت کلاینت چیست؟
توسعه سمت کلاینت، که گاهی اوقات به عنوان توسعه Front-end نیز شناخته میشود، نوعی توسعه است که شامل برنامه هایی است که روی دستگاه کلاینت یا کاربر اجرا میشوند. توسعه دهندگان سمت کلاینت بر ایجاد بخشی از وب سایت که کاربر با آن در تعامل است تمرکز می‌کنند.
این نوع توسعه روی قسمت فرانت یک برنامه متمرکز است که کاربران می‌توانند ببینند. توسعه دهندگان سمت کلاینت وظایف مختلفی را انجام می‌دهند، از جمله:
- ایجاد طرح بندی وب سایت
- طراحی رابط‌‌های کاربری
- اضافه کردن فرم کردیت
- بررسی عملکرد وب سایت‌‌ها
- اضافه کردن عناصر طراحی بصری مانند رنگ‌‌ها و فونت‌‌ها
- کاربردی تر کردن ویژگی‌‌های وب سایت
- رفع هرگونه مشکلی که کاربران در یک سایت با آن مواجه میشوند
زبان‌‌های برنامه نویسی سمت کلاینت
افرادی که در مشاغلی مانند طراحی وب و طراحی تجربه کاربر هستند بر توسعه سمت کلاینت تمرکز می‌کنند. توسعه دهندگان سمت کلاینت از زبان‌‌های برنامه نویسی خاصی استفاده می‌کنند، از جمله:
- HTML :HTML که مخفف زبان نشانه گذاری فرامتن است، زبان استاندارد برای توسعه وب است. HTML ساختار یک وب سایت را می‌سازد و یک وب سایت را در یک مرورگر رندر می‌کند.
- CSS :CSS که مخفف عبارت Cascading Style Sheets است، یک زبان طراحی است که توسعه دهندگان از آن برای افزودن عناصر طراحی بصری به وب سایت کدگذاری شده در HTML استفاده می‌کنند. توسعه دهندگان می‌توانند از CSS برای ایجاد جذابیت بصری وب سایت خود در دستگاه‌‌های کاربران استفاده کنند.
- جاوا اسکریپت: جاوا اسکریپت یک زبان برنامه نویسی است که توسعه دهندگان می‌توانند برای توسعه وب، برنامه‌‌های کاربردی وب و سایر اهداف از آن استفاده کنند. توسعه دهندگان می‌توانند از جاوا اسکریپت برای پویا و تعاملی کردن وب سایت‌‌ها استفاده کنند.
- VBScript :VBScriptیک زبان برنامه نویسی سمت سرویس گیرنده است که مرورگرهای خاصی از آن پشتیبانی می‌کنند. توسعه دهندگان می‌توانند از VBScript برای افزودن عناصر تعاملی به وب سایت‌‌ها استفاده کنند.
توسعه سمت سرور چیست؟
توسعه سمت سرور، که گاهی اوقات توسعه بک اند نیز نامیده میشود، نوعی توسعه است که شامل برنامه‌‌هایی است که روی سرور اجرا میشوند. این نوع برنامه نویسی به این دلیل مهم است که مرورگرهای وب یا کلاینت‌‌ها با سرورهای وب برای بازیابی اطلاعات تعامل دارند. کاربران این توسعه را نمی بینند زیرا روی سرورها اتفاق می‌افتد. وظایف رایج سمت سرور عبارتند از:
- کدنویسی وب سایت‌‌های پویا
- توسعه برنامه‌‌های کاربردی وب
- اتصال وب سایت‌‌ها به پایگاه‌‌های داده
- پیاده سازی سیستم‌‌های مدیریت محتوا
- اطمینان از اینکه برنامه‌‌ها اطلاعات را به درستی بازیابی می‌کنند
- اطمینان از ایمن بودن سیستم‌‌ها در برابر هکرها
- بازیابی و پشتیبان گیری از فایل‌‌ها
زبان‌‌های برنامه نویسی سمت سرور
توسعه دهندگان نرم افزار، مدیران پایگاه داده و توسعه دهندگان وب معمولاً از توسعه سمت سرور استفاده می‌کنند. توسعه دهندگان سمت سرور می‌توانند از بسیاری از زبان‌‌های برنامه نویسی استفاده کنند، از جمله:
- جاوا: جاوا یک زبان برنامه نویسی شی گرا است که توسعه دهندگان می‌توانند از آن برای اهداف مختلف از جمله توسعه نرم افزار و برنامه کاربردی استفاده کنند.
- پایتون: پایتون یک زبان برنامه نویسی شی گرا و همه منظوره است که توسعه دهندگان می‌توانند از آن برای توسعه وب، توسعه اپلیکیشن، سیستم عامل‌‌ها و سایر اهداف استفاده کنند. پایتون در علم داده، مالی، محاسبات و سایر زمینه‌‌ها کاربرد دارد.
- SQL :SQL که مخفف Structured Query Language است، زبان استاندارد صنعت برای تعامل با پایگاه‌‌های داده است. توسعه دهندگان می‌توانند از SQL برای دستکاری داده‌‌ها در پایگاه داده‌‌ها، از جمله به روز رسانی، بازیابی و حذف داده‌‌ها استفاده کنند.
- PHP :PHP که مخفف Hypertext Preprocessor است، یک زبان برنامه نویسی است که توسعه دهندگان برای ایجاد وب سایت‌‌ها و برنامه‌‌های کاربردی وب از آن استفاده می‌کنند. PHP می‌تواند برای نمایش محتوا در وب سایت‌‌ها به پایگاه‌‌های داده متصل شود.
توسعه سمت کلاینت در مقابل توسعه سمت سرور
برخی از توسعه دهندگان، به نام توسعه دهندگان فول استک، می‌دانند که چگونه از توسعه سمت سرویس گیرنده و سمت سرور استفاده کنند، زیرا هر دو برای درست کردن وب سایت‌‌ها و برنامه‌‌ها مهم هستند. تفاوت‌‌های کلیدی بین توسعه سمت کلاینت و سمت سرور وجود دارد، از جمله:
جایی که کد اجرا میشود
یک تفاوت عمده بین توسعه سمت کلاینت و سمت سرور در محل اجرای کد است. در توسعه سمت کلاینت، کد بر روی دستگاه کلاینت یا کاربر اجرا میشود. در توسعه سمت سرور، کد از طریق یک سرور اجرا میشود.
اسکریپت
نحوه اجرای اسکریپت‌‌ها یکی دیگر از تفاوت‌‌های توسعه سمت سرویس گیرنده و سمت سرور است. در برنامه نویسی سمت کلاینت، اسکریپت‌‌ها به سادگی بر روی یک دستگاه اجرا میشوند. اغلب اسکریپت‌‌های سمت سرویس گیرنده در مرورگر اجرا میشوند. در مقابل اسکریپت‌‌های سمت سرور روی سرور وب اجرا میشوند.
تمرکز
به طور معمول توسعه سمت سرویس گیرنده متمرکز بر کاربر است، در حالی که توسعه سمت سرور در جایی اتفاق می‌افتد که کاربران نمی توانند آن را ببینند. توسعه دهندگان سمت کلاینت بر ایجاد بخش‌‌هایی از یک وب سایت یا برنامه که کاربران می‌توانند مشاهده کنند، مانند عناصر طراحی بصری و طرح بندی صفحه وب تمرکز می‌کنند.
توسعه دهندگان سمت سرور بر روی اجزای مخفی تری تمرکز می‌کنند، مانند اینکه چگونه یک برنامه داده‌‌ها را به سرور منتقل می‌کند. کد سمت کلاینت اغلب برای کاربر قابل مشاهده است، در حالی که کد سمت سرور نامرئی است.
هدف
توسعه سمت کلاینت و سمت سرور نیز اهداف متفاوتی دارند. هدف اولیه توسعه سمت کلاینت، ایجاد جلوه‌‌‌های بصری و عناصر برای وب سایت ها، از جمله طرح بندی و رابط کاربری است. توسعه سمت سرور بر محتوای واقعی یک صفحه وب متمرکز است که شامل وظایفی مانند تعامل با پایگاه‌‌های داده و بازیابی اطلاعات از یک وب سرور است.
ورودی کاربر
تفاوت دیگر بین توسعه سمت سرویس گیرنده و سمت سرور، نحوه مدیریت ورودی کاربر است. توسعه سمت کلاینت ورودی را از کاربران جمع آوری می‌کند. به عنوان مثال، توسعه دهندگان می‌توانند از جاوا اسکریپت برای ایجاد فرم‌‌هایی استفاده کنند که ورودی کاربر را جمع آوری می‌کند.
در همین حال، توسعه سمت سرور این ورودی را پردازش می‌کند. به عنوان مثال، توسعه دهندگان می‌توانند از PHP برای اتصال یک پایگاه داده به یک وب سایت و ارسال داده‌‌های وارد شده توسط کاربر به پایگاه داده استفاده کنند. به این ترتیب برنامه‌‌های سمت سرویس گیرنده و سمت سرور می‌توانند با هم کار کنند.
امنیت
برنامه‌‌های سمت کلاینت و سمت سرور نیز سطوح مختلفی از امنیت دارند. برنامه‌‌های سمت کلاینت از امنیت کمتری برخوردار هستند، زیرا کاربران اغلب قادر به دیدن و تعامل با آنها هستند. برنامه‌‌های سمت سرور اغلب از سطوح امنیتی بالاتری نسبت به برنامه‌‌های سمت سرویس گیرنده برخوردارند زیرا کاربران نمی توانند کد منبع سمت سرور را ببینند یا با آن تعامل داشته باشند.