اتریوم (Ethereum) چیست و عملکرد آن به چه صورت است؟
با ظهور بیت کوین در دنیای اقتصاد، بسیاری از مفسران و اقتصاد دانان آینده‌ی مبادله‌ی مالی در دنیا را با واحد بیت کویین معرفی کردند و از حذف هر نوع واحد پولی صحبت کردند.
طبق گفته‌های این افراد، دیگر لازم نیست هر کشور واحد پول مختص خود را داشته باشد و یک واحد مشخص به اسم بیت کوین تمام کشورها را در برخواهد گرفت.
حالا سوال اصلی اینجا مطرح می‌شود که اگر ادعای بیت کوین مبنی بر تبدیل شدن به پول جهانی در آینده است، پس اتریوم چیست؟
اما مدتی بعد واژه‌های جدیدی مورد استفاده قرار گرفت که یکی از این واژه ها اتریوم نام داشت. سوالی که ذهن افراد فعال در این حوزه را در بر گرفت از این قرار بود که اگر قرار بر مبنا بودن بیت کوین است پس اتریوم چیست؟
افرادی که به تازگی وارد این دنیا شده‌اند این سوال منطقی را مطرح کرده‌اند و بازخوردی که از جانب صرافان و اقتصاد دانان گرفتند این مسئله بود: (با توجه به اینکه احتمالا اتریوم و ارز دیجیتال بومی آن اتر (ETH) را در کنار بیت کوین در صرافی‌ها و اخبار می‌بینند. با این حال، منصفانه نیست که اتریوم را در رقابت مستقیم با بیت کوین قرار بدهیم)
هر دو ارزهای دیجیتالی هستند که اهداف، ویژگی‌ها و حتی تکنولوژی متفاوتی دارد که در ادامه به بررسی همه‌ی این موارد خواهیم پرداخت.
اتریوم یک شبکه بلاک چین غیرمتمرکز است که از توکن اتر پشتیبانی می‌کند و به کاربران این امکان را می‌دهد تا تراکنش‌های متعددی را انجام دهند، سود دارایی‌های خود را از طریق شرط‌بندی، استفاده و ذخیره توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT)، تجارت ارزهای دیجیتال، بازی کردن، استفاده از رسانه‌های اجتماعی و موارد دیگر به دست آورند.
همچنین این بلاک چین یک ویژگی مهم دارد که قراردادهای هوشمند است. این شبکه محبوب‌ترین و معروف‌ترین بلاکچین برای پروتکل‌های دیفای است. بسیاری اتریوم را مرحله‌ی بعدی اینترنت می‌دانند. اگر پلتفرم‌هایی مانند اپ استور اپل وب 2.0 را نشان می‌دهند، یک شبکه غیرمتمرکز و با قدرت کاربر مانند اتریوم، وب 3.0 است. به عنوان مثال، این “وب نسل بعدی” از برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صرافی‌های غیرمتمرکز (DEXs) پشتیبانی می‌کند و همین ویژگی‌هایی که ذکر شد دلیلی بر پرطرفدار بودن اتریوم به نسبت اپل است.
عملکرد اتریوم به چه صورت است؟
دقیقا مشابه بیت کوین، شبکه اتریوم بر روی هزاران سیستم و یارانه در سراسر جهان مستقر شده است و این به لطف کاربرانی است که با عنوان «گره» این پلتفرم را انتخاب می‌کنند و به دلیل متمرکز نبودن بر روی یک سرور مشخص و غیر متمرکز بودن اتریوم، احتمال هک شدن و در خطر بودن آن به کمترین حالت ممکن رسیده است. برای مثال اگر یک سیستم از کار بیفتد، مهم نیست چرا که هزاران کامپیوتر و سیستم دیگر باعث می‌شود شبکه در دسترس و بدون خطا باقی بماند. اتریوم در اصل یک سیستم غیرمتمرکز واحد است که رایانه‌ای به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) را اجرا می‌کند.
هر گره یک کپی از این ماشین مجازی را در رایانه‌ی خود نگه می‌دارد، به این معنی که هر گونه تعاملی باید تأیید شود تا همه بتوانند نسخه خود را به روز کنند. تعاملات شبکه در غیر این صورت “تراکنش” در نظر گرفته می‌شود و در بلوک‌های موجود در بلاک چین اتریوم ذخیره خواهد شد. ماینرها این بلوک‌ها را قبل از اینکه آنها را به شبکه متصل کنند و به عنوان تاریخچه تراکنش یا دفتر کل دیجیتال عمل کنند، حتما اعتبارسنجی می‌کنند. استخراج برای تأیید تراکنش‌ها به عنوان یک روش کلی در جهت اثبات کار (PoW) شناخته می‌شود.
هر بلوک دارای یک کد 64 رقمی منحصر به فرد است که آن را شناسایی می‌کند. ماینرها تشخیص کامپیوتر خود را برای تایید سلامت آن کد متعهد می‌کنند و ثابت می‌کنند که این کد منحصربه‌فرد است. قدرت رایانه آنها “اثبات” این کار است و ماینرها برای تلاش‌های خود در ETH شامل پاداش‌های منحصر بفردی می‌شوند.همچنین، مانند بیت کوین، تمام تراکنش‌های اتریوم کاملاً عمومی هستند.
ماینرها بلوک‌های تکامل یافته را برای بقیه شبکه پخش می‌کنند، تغییر را تأیید می‌کنند و بلوک‌ها را به کپی همه افراد از دفتر اضافه می‌کنند. بلوک‌های تایید شده را نمی‌توان دستکاری کرد و به عنوان یک تاریخچه کامل از تمام تراکنش‌های شبکه محسوب می‌شوند.اما، اگر ماینرها برای کاری انجام می‌دهند، دستمزد دریافت کنند، اتریوم دستمزد دریافتی از کجا کسب خواهد شد؟ هر تراکنش با کارمزدی به نام “گاز” همراه است که توسط کاربر شروع کننده تراکنش پرداخت می‌شود. این کارمزد به استخراج‌کننده‌ای تعلق می‌گیرد که تراکنش را تأیید می‌کند، و انگیزه استخراج آینده و تضمین امنیت شبکه را فراهم می‌کند.
گاز اساساً به عنوان یک پیش شرط محدود کننده در جهت هک نشدن، عمل می‌کند و تعداد اقداماتی را که کاربر می‌تواند در هر تراکنش انجام دهد محدود می‌کند. همچنین همانطور که اشاره شد برای جلوگیری از هک شدن شبکه وجود دارد.از آنجایی که ETH بیشتر یک توکن کاربردی است تا یک نشانه ارزش، عرضه‌ی آن بی نهایت است. اتر به طور مداوم به شکل جوایز استخراج‌کننده وارد گردش می‌شود و پس از اینکه شبکه به سمت اثبات سهام (PoS) حرکت کرد، با پاداش‌های حاصل از شرط‌بندی نیز وارد گردش می‌شود. در تئوری، اتر همیشه مورد تقاضا خواهد بود، به این معنی که تورم هرگز نباید ارزش دارایی را بیش از استفاده کاهش دهد. متأسفانه برای بسیاری، هزینه های گاز اتریوم بر اساس فعالیت شبکه می‌تواند بسیار بالا و سرسام‌آور باشد.
این موضوع به این دلیل است که یک بلوک فقط می‌تواند گاز زیادی را در خود نگه دارد که بر اساس نوع و مقدار تراکنش متفاوت است. در نتیجه، ماینرها تراکنش‌هایی با بالاترین کارمزد گاز را انتخاب می‌کنند، به این معنی که کاربران ابتدا برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها رقابت می‌کنند. این رقابت، هزینه‌ها را بالا و بالاتر می‌برد و در زمان‌های شلوغ شبکه را شلوغ می‌کند.تعامل با اتریوم به ارز دیجیتال نیاز دارد که در یک کیف پول ذخیره می‌شود. این کیف پول به DApps متصل می‌شود و به عنوان گذرنامه ای برای اکوسیستم اتریوم عمل خواهد کرد. از آنجا که، هر کسی می‌تواند اقلام مورد نظر خودش را بخرد، بازی کند، پول قرض دهد و انواع فعالیت‌ها را درست مانند اینترنت سنتی انجام دهد.
تنها تفاوت اتریوم با اینترنت یا همان وب سنتی این است که، وب سنتی برای کاربران رایگان است، زیرا آنها اطلاعات شخصی را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. نهادهای متمرکزی که وب‌سایت‌ها را اجرا می‌کنند، سپس آن داده‌ها را برای کسب درآمد می‌فروشند.کریپتوکارنسی در اینجا جای همان داده‌ها در وب سنتی را می‌گیرد، به این معنی که کاربران می‌توانند به صورت ناشناس با یکدیگر تعامل داشته باشند. همچنین به این معنی است که استفاده از DApp بدون هرگونه تمایز و تبعیض است و در سراسر دنیا امکان پذیر است.
برای مثال، هیچ برنامه وام دهی یا بانکی نمی‌تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند و همین دموکراسی همه جانبه است که طرفداران اتریوم را روز به روز بیشتر می‌کند. یک واسطه نمی‌تواند آنچه را که از نظرش«تراکنش مشکوک» است، مسدود کند. کاربران هر لحظه تراکنش‌ها را کنترل می‌کنند که چه کاری انجام می‌دهند و چگونه آن کار را انجام می‌دهند، به همین دلیل است که بسیاری اتریوم را وب 3.0 می‌دانند – آینده تعامل وب.
اتریوم دقیقا چه کاری انجام می‌دهد؟
تامین مالی به شکل غیرمتمرکز مسلما بزرگترین دستاورد شبکه اتریوم بوده است. برنامه‌های کاربردی DA که می‌توانند چندین عملکرد را در یک اکوسیستم انجام دهند در حدود سال های 2019 تا 2020 به وجود آمدند و روز به روز بر محبوبیت آنها افزوده می‌شود. هرچه تعداد DApp ها بیشتر باشد، در نتیجه از شبکه اتریوم بیشتر استفاده می‌شود. برای مثال، هنرمندان با آوردن آثار خود به بلاک چین از طریق توکن‌های غیرقابل تعویض یا NFT، می‌توانند میلیون‌ها دلار، درآمد کسب کنند. ممکن است تعجب کنید که چرا باید هنر را به صورت دیجیتال بخریم در حالی که می‌توانیم فقط از آن عکس بگیریم؟ گردآورندگان آثار هنری حق مالکیت می‌خواهند، و دلیل خرید آثار همین حق مالکیت است.
NFT ها همچنین دارای سند مالکیت هستند و به عنوان شکل ایمن ذخیره‌سازی عمل می‌کنند. این اساسا یک ابزار همه کاره برای کلکسیونرها است، بنابراین دیدن جذابیت آن کار سختی نیست.به همین دلیل است که می‌خواهیم «مونالیزا» اصلی را بیش از یک کپی بخواهیم، حتی اگر نسخه‌ای از نسخه اول قابل تشخیص نباشد. NFT ها همچنین نشان دهنده اقلام و لوازم جانبی قابل استفاده در بازی‌های آنلاین هستند. بازیکنان می‌توانند خانه‌ها و شخصیت‌های خود را با دارایی‌های منحصربه‌فرد هنرمندان تزئین کنند و یک جریان درآمدی دیگر را برای خلاقان فراهم کنند.
توسعه‌دهندگان، برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی غیرقابل سانسوری ساخته‌اند که به کاربران این امکان را می‌دهند تا برای ایجاد محتوا به یکدیگر کمک کنند. بازی‌ها به کاربران این امکان را می‌دهند که روی دارایی‌های خود سرمایه‌گذاری کنند، بازی کنند تا میزان سرمایه و دارایی آنها بیشتر شود و سپس برای کسب سود بیشتر بتوانند دارایی‌هایی که کسب کرده‌اند را بفروشند و ارزش واقعی را از زمان بازی خود استخراج کنند. پلتفرم‌های پیش‌بینی وجود دارند که به پیش‌بینی‌های صحیح پاداش می‌دهند و پلتفرم‌های مستقلی که کاهش زیادی از هر پرداخت دریافت نمی‌کنند.همه‌ی این موارد به طور مستقل از طریق بلاک چین و قراردادهای هوشمند مدیریت می‌شود، با DeFi که کاربران را بیش از هر زمان دیگری کنترل وجوه خود را کنترل می‌کند.با توجه به تحقیقات به عمل آمده در آینده‌ای نه چندان دور اتریوم می‌تواند به یکی از محبوب‌ترین بلاک چین‌ها تبدیل شود.