راهنمای خرید رم سرور ، اطلاعاتی جامع در مورد رم سرور
راهنمای خرید رم سرور
با درک فناوری به کار رفته در انواع رم رایانه، بحث سرور ممکن است برای ما به موضوعی بسیار آشنا و کسل کننده تبدیل شود. در حقیقت شناخت انواع رم رایانه اغلب موضوعی نیست که توجه زیادی به آن جلب شود، در عوض افراد بیشتر علاقه‌مند به مواردی مانند مشخصات پردازنده یا پارامترهای هارد درایو هستند. با این حال درک و شناخت انواع حافظه کامپیوتر یک بخش ضروری در انتخاب، خرید و همچنین اطمینان از عملکرد بالای سیستم شما در بلند مدت خواهد بود.
انواع RAM اصلی
رم Buffered و Unbuffered
دو نوع اصلی رم سرور وجود دارد که Buffered و Unbuffered نام دارند. بزرگترین تفاوت بین این دو دسته این است که رم بافر از یک لایه پردازش انرژی برای حفظ سرعت تشکیل شده است. هر یک از این دو نوع رم مزایا و معایب منحصر به فرد خود را دارند، بنابرین برای انتخاب یکی از آنها نیاز دارید اطلاعات مختلفی را بررسی کنید.
به علاوه حافظه بافر به عنوان RDIMM نیز شناخته می‌شود، نوعی رم که با تست خودکار و رفع خطا ها، ECC را اضافه می‌کند. در واقع مزیت اصلی رم بافر، به دلیل وجود قسمت بافر آن می‌باشد. بافر یک تراشه پردازشی است که اطلاعات را مستقیماً از CPU دریافت می‌کند. سپس این تراشه اطلاعات پردازش شده توسط تراشه‌‌های دیگر را روی کارت حافظه ارسال می‌کند.
با این کار CPU می‌تواند اطلاعات را به جای ارسال به تراشه‌‌های جداگانه روی RAM ، به یک مقصد مشترک ارسال کند. یک RAM 10600 معمولی حدود 18 تراشه بافر دار، بنابراین با مجهز بودن پردازنده به بافر CPU مسیر ارسال اطلاعات را بهینه می‌کند.
رم بدون بافر یا ECC UDIMM نیز نوعی رم است که با عملکرد خودآزمایی و رفع خطا، عملکرد ECC به آن اضافه می‌شود. رم ECC UDIMM حافظه‌ای است که هیچ بافر یا ثباتی در ماژول آن قرار نگرفته است، اما در عوض این نوع روی مادربرد طراحی می‌شود. به علاوه رم ECC UDIMM دارای یکسری دستورات دسترسی به حافظه می‌باشد که سریعتر از رم‌‌های ECC RDIMM به ماژول حافظه منتقل می‌شود، زیرا به طور غیر مستقیم از طریق رجیستر ارسال ن‌می‌شود.
در سیستم‌‌هایی که از رم غیر بافر استفاده می‌کنند، پردازنده با تراشه‌‌های حافظه به صورت مستقیم و با هر کدام جداگانه ارتباط برقرار می‌کند؛ بنابراین ارسال اطلاعات به هر تراشه در رم پردازش می‌شود. اگرچه این نوع عملکرد اجازه می‌دهد سیستم مقیاس پذیرتر و کمی انعطاف پذیرتر باشد، اما CPU در این حالت باید قدرت پردازش بهتری داشته باشد. به همین دلیل پردازنده فضای کمتری برای انجام کارهای دیگر خواهد داشت.
انواع رم بافر
رم رجیستر شده: رم رجیستر شده یا ECC RDIMM حافظه‌ای است که حاوی رجیسترها بوده و رم فاقد بافر حافظه‌ای است که هیچ بافر یا رجیستری در مادربرد آن طراحی نشده است. به همین دلیل تفاوت بین این دو نوع رم ECC در دستور دسترسی یا access command آنها می‌باشد.
در رم‌‌های ECC UDIMM دستورات دسترسی مستقیم به ماژول حافظه هدایت می‌شوند، در حالی که دستورات دسترسی رم ECC RDIMM ابتدا به رجیستر قبلی ارسال شده و سپس به ماژول حافظه منتقل می‌شوند.
رم Fully Buffered: این نوع رم که با عنوان FB-DIMM هم شناخته می‌شود، یک فناوری تولید رم است که هدف آن ارائه خدمات به سرور از طریق افزایش سرعت مبتنی بر فناوری سرور (DIMM-ECC) بوده و پایداری، سازگاری و مهمتر از همه توانایی بررسی و تصحیح خطاهای موجود از دیگر ویژگی‌‌های آن می‌باشد.
این نوع رم اساساً نسخه قدیمی رم رجیستر شده است. اشکال FB-DIMM این است که حین فعالیت نسبت به یک رم معمولی DDR2 حرارت بیشتری ایجاد می‌کند، بنابراین FB-DIMM اشکالات خاص خود را دارد. فناوری FB-DIMM در اواخر سال 2006 معرفی شد. در آن زمان یک رم 512 مگابایتی FB-DIMM بیش از 1000 دلار هزینه داشت و بزرگترین رم آن 1 گیگابایت بود. این نشان می‌دهد که سطح و کیفیت FB-DIMM در مقایسه با RAM معمولی بالاتر است.
امروز نیز FB-DIMM نسبتاً محبوب بوده و قیمت آن نیز بسیار مناسب است. سرعت این فناوری تا PC-6400 رسیده و بزرگترین رم آن حدود 4 گیگابایت فضا دارد. بنابرین انتخاب و خرید یک FB-DIMM به شما پیشنهاد می‌شود.
رم LRDIMM یا RAM Load Reduced : این نوع رم نسخه جدیدتری از رم‌‌های رجیستر شده می‌باشند. مزیت ماژول‌‌های Load Reduced این است که اجازه ن‌می‌دهند همه اسلات‌‌های DIMM با ماژول‌‌های حافظه درجه دو پر شوند. علاوه بر این برخی از عملکردها و مسائل مربوط به نیرو که هنگام انتقال از سریال به سیگنال‌‌های موازی ایجاد می‌شود (توسط رم FB-DIMM) را آدرس دهی می‌کند.
رم‌‌های FB-DIMM و LRDIMM تفاوت بسیار کمی با رم‌‌های RDIMM داشته و در همه برد ها قابل تعویض نخواهند بود.
رم ECC چیست؟
ECC یک رم است که می‌تواند جریان داده‌‌های ورودی و خروجی را کنترل کند. در پردازش داده‌‌ها پردازنده اطلاعات را روی ROM پردازش ن‌می‌کند، بلکه همه آنها را روی رم کنترل می‌کند. بنابراین برای یک رم معمولی (غیر از رم ECC) ، در هنگام سرعت بالا ناشی انتقال سیگنال امکان خرابی و بروز مشکل وجود دارد. هنگامی که خطایی رخ می‌دهد، معمولا رم باید کل جریان داده را مجدد بارگذاری کند.
اما هنگامی که یک خطا در یک رم ECC رخ دهد ، فقط کافی است از سیستم بخواهید اطلاعات صحیح را مجدد ارسال کند. بنابرین رم ECC از پایداری و عملکرد بسیار بالایی برخوردار بوده و تمامی سرورها به داشتن یک رم ECC نیازمند هستند.
با اینکه رم‌‌هایECC نسبت به رم‌‌های معمولی پایدارتر و قابل اطمینان‌تر هستند، اما موارد استثنایی نیز وجود دارد. مسلماً همیشه شرایطی پیش می‌آید که مطمئن ترین فناوری‌‌ها نیز از کار افتاده و ن‌می‌توانند مشکل را حل کنند، اما حداقل با استفاده از این فناوری‌‌های قابل اعتماد میزان خرابی کمتر می‌شود. ابن موضوع درباره استفاده از رم‌‌های ECC در مقایسه با رم‌‌های معمولی کاملا صدق می‌کند.
با این وجود استفاده از رم ECC برخی معایب هم دارد که آنچنان جدی و مهم نیستند. اولین مورد اینکه رم ECC کمی کندتر از رم‌‌های قدیمی عمل می‌کند، به خصوص در رفع خطاها و بررسی تمام داده‌‌هایی که از آن عبور کرده‌اند. به علاوه برای استفاده از رم‌‌های ECC هزینه بیشتری باید پرداخت کنید. مطمئناً همانطور که در بالا ذکر شد، این نوع رم با مزایایی که به همراه دارد به قیمت رم‌‌های معمولی نخواهد بود.
آیا به رم ECC احتیاج دارید؟
اگر از رایانه‌ای با کارایی بالا مانند یک سرور استفاده می‌کنید ، پاسخ مثبت است. معمولاً عاملی که باعث می‌شود شما به جای یک حافظه معمولی، حافظه ECC را انتخاب کنید قابلیت اطمینان و یکپارچگی داده‌‌هایی است که این فناوری به ارمغان می‌آورد. البته قیمت نیز عاملی است که باید حتما در نظر گرفته شود. هزینه رم‌‌های ECCکمی بیشتر از رم‌‌های معمولی است، اما برای کارهای مربوط به سرور یا به طور کلی فعالیت‌‌های سطح بالا ارزش هزینه کردن را دارد.
برای داشتن یک سیستم با کارایی بالا و نداشتن نگرانی بابت مواجه شدن با مشکلاتی مانند از دست رفتن اطلاعات، وجود برنامه‌‌های معیوب و یا کاهش operating time، باید کمی بیشتر هزینه و در واقع سرمایه گذاری کنید!
بررسی نمونه‌‌های عملی از کاربرد رم‌‌های ECC
بهترین راه برای درک واقعی تفاوت بین انواع مختلف حافظه، دیدن یک مثال در عمل است. به عنوان مثال ما Apple Mac Pro را در نظر گرفتیم، یکی از محبوب ترین رایانه‌‌های سطح بالا در بازار است.
هنگامی که Mac Pro برای اولین بار شروع به کار کرد، از اجزایserver-class اینتل برخوردار بوده و به همین دلیل فقط می‌توانست از رم‌‌های FB-DIMM که عملکرد خوبی در آن زمان داشتند استفاده کند. اما متاسفانه قیمت آن از یک سیستم دارای رم ECC بالاتر است.
هنگامی که Mac Pro به یک محصول محبوب در خط تولید شرکت اپل تبدیل شد، سازنده تصمیم گرفت که حافظه آن را با یک رم ECC جایگزین کند. به همین ترتیب مدل Mac Pro 5.1 در سال 2010 به عنوان محصولی که از حافظه ECC استفاده می‌کند منتشر شد. این تغییر یک پیشرفت بزرگ برای اپل و همچنین برای مصرف کنندگان محسوب شد، زیرا با وجود رم ECC در رایانه‌شان می‌توانند دستگاهی با عملکرد بهتر و با قیمتی مقرون به صرفه داشته باشند.
بررسی سرعت رم‌‌ها در هر نسل
اولین موردی که باید بررسی کنیم، DDR می‌باشد. DDR یک نرخ داده برای انتقال دیتای دو برابر شده است که دو بلوک داده را در یک کلاک پالس منتقل می‌کند. بنابراین حافظه DDR دو برابر سرعت انتقال داده را نسبت به حافظه‌‌هایی که این ویژگی را ندارند (حافظه‌‌های SDRAM که دیگر برای رایانه استفاده ن‌می‌شود) ارائه می‌دهد. از زمان معرفی و راه اندازی DDR ، چندین نسل از DDR به نام‌‌های DDR2 ،DDR3 و آخرین نسخه آن یعنی DDR4 ارائه شده‌اند. این نسل‌‌های مختلف حافظه سرعت‌‌های مختلفی نیز دارند.
سرعت رم DDR2
DDR2 در سال 2003 منتشر شد و در آن زمان حداکثر سرعت انتقال آن 3200 مگابایت در ثانیه بود. اما با گذشت زمان سرعت انتقال DDR2 نیز به تدریج افزایش یافته و به اعدادی مانند 4200 ، 5300 و حتی 6400 مگابایت در ثانیه بهبود یافت.
جالب است بدانید در آن سال‌‌ها یک نام صنعتی استاندارد وجود داشت که از ترکیب نرخ انتقال و نوع رم به وجود آمده بود. PC2-5300 معمول ترین نوع رم DDR2 است که حتی امروزه در بسیاری از سیستم‌‌های سرور همچنان استفاده شده و می‌توانید برای تجهیز سیستم‌‌های رایانه‌ای قدیمی خود آن را خریداری کنید.
سرعت رم DDR3
DDR3 در سال 2007 به عنوان نسخه بالاتر و سریعتر از DDR2 ارائه شد. لازم است بدانید واحد‌‌های اندازه گیری مختلفی غیر از حداکثر سرعت انتقال وجود دارد، مانند نرخ داده‌‌ها (مگابایت در ثانیه) و همچنین کلاک‌‌های ورودی/خروجی. اما ما برای سادگی از واحد حداکثر سرعت انتقال استفاده می‌کنیم.
در ابتدا عرضه DDR3 دارای سرعت انتقال 6400 مگابایت بر ثانیه بود، اما با گذر زمان این مقدار افزایش یافته و به 8500 مگابایت بر ثانیه، 10600 مگابایت بر ثانیه و 12800 مگابایت بر ثانیه رسید. اگر چه بیشترین سرعت این نوع رم به مقدار 14900 مگابایت در ثانیه و حتی 17000 مگابایت در ثانیه هم رسیده است.
سرعت رم DDR4
در سال 2012 کمپانی JEDEC استانداردهایی را برای رم DDR4 تعیین کرد. حافظه جدید DDR4 بیشترین سرعت انتقال را از بازه 12800 ، 14900 ، 17000 تا 19200 مگابایت بر ثانیه ارائه می‌دهد.
در هر نسل از رم‌‌ها، شما تفاوت‌‌هایی در طراحی اسلات‌‌های اتصال پیدا می‌کنید که در واقع معیاری برای اطمینان از مناسب بودن نوع ماژول حافظه استفاده شده می‌باشد. بنابراین انتخاب و استفاده از نسل‌‌های مختلف رم DDR باید با توجه زیادی انجام شده تا از بروز ناسازگاری جلوگیری شود.
برای سرور خود نیاز به رم مناسب دارید؟